Kategoria: Aktualności

"Gdy tłum został nasycony, zaraz Jezus przynaglił uczniów, żeby wsiedli do łodzi i wyprzedzili Go na drugi brzeg, zanim odprawi tłumy. Gdy to uczynił, wyszedł sam jeden na górę, aby się modlić. Wieczór zapadł, a On sam tam przebywał. Łódź zaś była już sporo stadiów oddalona od brzegu, miotana falami, bo wiatr był przeciwny. Lecz o czwartej straży nocnej przyszedł do nich, krocząc po jeziorze. Uczniowie, zobaczywszy Go kroczącego po jeziorze, zlękli się myśląc, że to zjawa, i ze strachu krzyknęli. Jezus zaraz przemówił do nich: Odwagi! Ja jestem, nie bójcie się! Na to odezwał się Piotr: Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie! A On rzekł: Przyjdź! Piotr wyszedł z łodzi, i krocząc po wodzie, przyszedł do Jezusa. Lecz na widok silnego wiatru uląkł się i gdy zaczął tonąć, krzyknął: Panie, ratuj mnie! Jezus natychmiast wyciągnął rękę i chwycił go, mówiąc: Czemu zwątpiłeś, małej wiary? Gdy wsiedli do łodzi, wiatr się uciszył. Ci zaś, którzy byli w łodzi, upadli przed Nim, mówiąc: Prawdziwie jesteś Synem Bożym". (Mt 14,22-33)

Święty Brat Albert Chmielowski, wypowiedział takie słowa „Powinniśmy być jak chleb, który dla wszystkich leży na stole, z którego każdy może kęs sobie ukroić, nakarmić się, jeżeli jest głodny”.

Królestwo niebieskie podobne jest do skarbu ukrytego w roli. Znalazł go pewien człowiek i ukrył ponownie. Z radości poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił tę rolę. Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do kupca, poszukującego pięknych pereł. Gdy znalazł jedną drogocenną perłę, poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją. Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. Gdy się napełniła, wyciągnęli ją na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili. Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych i wrzucą w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Zrozumieliście to wszystko? Odpowiedzieli Mu: Tak jest. A On rzekł do nich: Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare. (Mt 13,44-52)

„Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swojej roli. Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł. A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy pojawił się i chwast. Słudzy gospodarza przyszli i zapytali go: «Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swej roli? Skąd więc się wziął na niej chwast?» Odpowiedział im: «Nieprzyjazny człowiek to sprawił». Rzekli mu słudzy: «Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali go?» A on im odrzekł: «Nie, byście zbierając chwast nie wyrwali razem z nim i pszenicy. Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa; a w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw chwast i powiążcie go w snopki na spalenie; pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza»”.

Kult Matki Bożej Łaskawej ze Stojaniec jest w naszej Parafii wciąż żywy. W najbliższą niedzielę 19 lipca o godz. 10.30 będziemy przeżywali nieformalny odpust ku czci Matki Bożej, której obraz łaskami słynący znajduje się w naszym Kościele Parafilanym. Zapraszam zatem parafian i gości do wpólnej modlitwy podczas Mszy św.

https://wroclaw.gosc.pl/doc/5616981.Swieci-bardzo-potrzebni

Zapraszam na nabożeństwa ku czci św. Rity z ucałowaniem relikwii i namaszczeniem olejem różanym każdego 16 dnia miesiąca – w tygodniu w okresie letnim o 18.00, w zimie o 17.00, a w niedzielę o 10.30.

Święta Rita przyciąga ludzi strapionych, przygniecionych ciężkimi problemami życia, chorych, samotnych, znajdujących się w sytuacjach z ludzkiego punktu widzenia beznadziejnych. Ci, którzy się z nią spotkali i doświadczyli łask otrzymanych od Boga za jej pośrednictwem, dają świadectwo niezwykłej skuteczności św. Rity. Kult świętej, bardzo żywy we Włoszech i na całym świecie – czego dowodem są setki tysięcy pielgrzymów przybywających do jej grobu we włoskim mieście Cascia – od kilku lat rozszerza się także w Polsce.

W czasie nabożeństw ku czci św. Rity są święcone przyniesione przez wiernych róże, których płatki służą ludziom do okładania ran, przynoszą ulgę w cierpieniu i chorobie. Za życia św. Rita właśnie te kwiaty lubiła najbardziej i wiążą się z nimi cudowne wydarzenia. Kilka razy św. Rita, która nie mogła z powodu choroby i cierpień fizycznych opuścić swojej klasztornej celi, poprosiła o przyniesienie jej róż z ogrodu. A że było to zimą, o różach w ogrodzie nie mogło być mowy. Mimo to dla św. Rity zawsze w ogrodzie zakwitła jakaś róża. Dziś w sercach wielu ludzi, szczególnie tych skutych lodem, dzięki św. Ricie zakwitają róże i budzi się nadzieja na lepsze, świętsze życie. Rita to święta na nasze czasy, gdy wiele osób jest poranionych w życiu małżeńskim i rodzinnym, gdy chorzy czy osamotnieni ludzie znikąd nie mają pomocy, gdy świat pełen egoizmu jednych wali się innym na głowę. Wtedy warto wezwać na pomoc stygmatyczkę z Cascii.

https://wroclaw.gosc.pl/doc/5595951.Sw-Rita-wie-gdzie-jej-najbardziej-potrzeba

„Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, niektóre ziarna padły na drogę, nadleciały ptaki i wydziobały je. Inne padły na miejsca skaliste, gdzie niewiele miały ziemi; i wnet powschodziły, bo gleba nie była głęboka. Lecz gdy słońce wzeszło, przypaliły się i uschły, bo nie miały korzenia. Inne znowu padły między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. Inne w końcu padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny.
Kto ma uszy, niechaj słucha”.

Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel przypomina nam o jeszcze innym ważnym rysie duchowości chrześcijańskiej, a mianowicie o szkaplerzu. Matka Boża objawiła go generałowi karmelitów w Cambridge (Anglia) Szymonowi Stockowi w 1251 roku. Obiecała też każdemu, kto będzie go nosił do śmierci, że nie zazna ognia piekielnego i żadnego innego niebezpieczeństwa. Dziś wielu z nas nosi medaliki szkaplerzne. Zadbajmy o to, aby nie była to tylko dekoracja stroju. Niech to będzie znak naszej religijności, noszony z wiarą i miłością. Prośmy też Matkę Bożą, abyśmy mogli dojść szczęśliwie do naszej Góry Karmel, którą jest Chrystus. Jak Maryja, wsłuchujmy się w słowo Boże, rozważajmy je i zachowujmy w swoich sercach.

"Boskie Serce jest… pewnym schronieniem dla wszystkich biednych grzeszników,

którzy zechcą tam się ukryć dla uniknięcia sprawiedliwości Boga…" –

"Umieszczając ich na szczególnej liście Swego Serca Boskiego… Jezus zapewnia ich zbawienie…" –

"Niszcząc panowanie szatana w duszach…, nie pozwoli zginąć żadnej z tych wszystkich, które Mu się poświęcą".

Św. Małgorzata Maria Alacoque

W sobotę, 11 lipca, obchodzimy święto Świętego Benedykta (480-547), opata, patrona Europy. Założony przez niego zakon benedyktynów przyczynił się do pogłębienia życia religijnego w Kościele, ale i szeroko rozumianej kultury. Z tej racji papież Święty Paweł VI w 1964 roku ogłosił Świętego Benedykta głównym patronem Europy. Ora et labora – Módl się i pracuj! – to sposób Świętego Benedykta na dobre chrześcijańskie życie. Do Polski benedyktyni przybyli wraz ze Świętym Wojciechem (†997). Najbardziej znanym opactwem benedyktyńskim jest u nas Tyniec.